Ognisko szwedzkie, czyli w pniu

Szwedzkie ognisko, znane również jako "szwedzka pochodnia" lub "szwedzki piec", to technika rozpalania ognia polegająca na pionowym ustawieniu kawałka drewna, w którym wykonane są pionowe nacięcia.

Dla rozpalenia wewnątrz nacięć, w punkcie ich przecięcia, umieszcza się materiał łatwopalny. To umożliwia palenie się ognia od wewnątrz ku zewnątrz.

Ta metoda jest efektywna, ponieważ zapewnia długotrwałe źródło ciepła i światła, minimalizuje rozprzestrzenianie się ognia, a także może być wykorzystywana do gotowania. Bezpośrednio na tym drewnianym klocku można bowiem ustawić garnek do gotowania.

Ognisko tego typu jest popularne wśród miłośników survivalu i bushcraftu ze względu na swoją efektywność i prostotę wykonania. W Polsce można już kupić kawałki drewna odpowiednio przygotowane do palenia.

Szwedzka pochodnia: konstrukcja

Istnieją w zasadzie dwie metody wykonania szwedzkiej pochodni: zapewniającą szybsze lub wolniejsze palenie się ognia. Punktem wyjścia jest zawsze klocek drewna ucięty za pomocą piły, co zdaniem autora dyskwalifikuje to rozwiązanie do stosowania w sytuacjach awaryjnych, bo wymaga mnóstwo pracy.

W tym pierwszym wariancie kładziemy klocek płaską powierzchnią na gruncie a następnie od góry wykonujemy piłą łańcuchową lub ręczną co najmniej dwa nacięcia do mniej więcej połowy do dwóch trzecich jego wysokości. Nacięcia muszą być prostopadłe do powierzchni klocka oraz krzyżować się na jego środku.

W drugim wariancie wykonujemy nie nacięcia, lecz pionowy otwór na środku klocka, do tej samej głębokości. Następnie wykonujemy drugi otwór, poziomo, z bocznej powierzchni klocka do środka, aby dotrzeć do końca pionowego otworu. Tworzy nam to komorę spalania w kształcie litery L.

Dlaczego szwedzka pochodnia jest fajna?

Szwedzka pochodnia jest fajnym rozwiązaniem, jeśli mamy dużo czasu i pilarkę spalinową. Za jej pomocą błyskawicznie utniemy odpowiedni kawałek drewna i wykonamy w nim nacięcia.

Jej największą zaletą jest stosunkowo duże bezpieczeństwo przy paleniu. Ogień znajduje się bowiem w środku płonącego kawałka, co minimalizuje rozsypywanie się żarzących węgielków. Trzeba jednak zawsze pamiętać o tym, że gdy ogień wypali całość pniaka, to ognisko nie będzie bezpieczniejsze od zwykłego.

Drugą zaletą jest dość duża łatwość gotowania na takim ognisku. Można garnek ustawić bezpośrednio na klocku drewna albo dodatkowo wbić tam trzy-cztery gwoździe, aby znajdował się nieco wyżej, co ułatwi opływanie dna i ścian bocznych garnka przez płomienie.

Skąd nazwa: szwedzka pochodnia?

Trudno powiedzieć z pewnością, ale prawdopodobnie wzięła się od spopularyzowania tego rozwiązania przez szwedzkich drwali. Co ciekawe, jedna z teorii przedstawionych w artykule objaśniającym ten pomysł na Wikipedii, rozwiązanie zostało wymyślone przez drwali z Finlandii.

Inne nazwy to m.in. szwedzka świeca czy syberyjska pochodnia drzewna.